◄ آبادان صاحب ایرلاین می شود
تاریخ انتشار: ۲۵ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۸۶۴۳۴
تین نیوز
به گزارش تین نیوز، با وجود اینکه شرکت های هواپیمایی از زیان پروازها سخن می گویند، اما ظاهرا بخش خصوصی همچنان به دنبال تاسیس ایرلاین است.
زیان دهی ایرلاین ها در کنار تقاضا برای ورود بخش خصوصی به این حوزه برای تاسیس شرکت هواپیمایی، منجر به ایجاد دوگانگی در صنعت هوایی شده است. ایرلاین ها از عواملی همچون افزایش نرخ دلار، حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی، رشد تورم و افزایش نرخ دستمزد نام می برند که منجر به کاهش شدید حاشیه سود پروازها شده و از طرفی قیمت گذاری دستوری وضعیت را برای آن ها سخت کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از سوی دیگر برخی از کارشناسان و صاحبنظران اقتصادی عنوان می کنند که سوخت یارانه‌ای و ارز ترجیحی برای تامین قطعات موجب شده که ایرلاین‌ها آنطور که ادعا می‌کنند زیان‌ده نباشند. در واقع کارشناسان اینگونه عنوان می کنند که شرکت‌های هواپیمایی ایرانی سالانه معادل 37 هزار میلیارد تومان یارانه سوخت می‌گیرند؛ آیا همچنان ادعای زیان دهی می‌کنند.
با این وجود، اخیرا مسئولان استانی از تاسیس یک ایرلاین جدید در آبادان خبر داده و گفته اند که سرمایه گذاران بخش خصوصی حتی اقدام به خرید هواپیما برای این ایرلاین کرده اند و ظرف یکی دو ماه آینده هواپیماهای خریداری شده به فرودگاه آبادان خواهند رسید.
در حالی خبر از تاسیس یک ایرلاین جدید داده شده است که چندی پیش محمد محمدی بخش، رئیس سازمان هواپیمایی کشوری عنوان کرده بود در 18 ماه گذشته ایرلاین جدیدی تاسیس نشده است.
او در خصوص دلیل این موضوع گفته بود: امروز هیچ درخواستی برای تاسیس ایرلاین جدید نداریم چرا که هیچ مجوز کاغذی به کسی داده نمی‌شود و تنها به کسانی مجوز داده می‌شود که بتوانند هواپیما وارد کشور کنند.
سوءاستفاده برخی از مجوز تاسیس ایرلاینبنا به گفته این مقام مسئول در صنعت حمل و نقل هوایی، حذف کاغذ مجوزها منجر به این شد کسی درخواست تاسیس ایرلاین نکند؛ چرا که برخی با گرفتن کاغذ مجوز تاسیس ایرلاین یکسری اقدامات دیگری انجام می‌دادند. از همین رو در حال حاضر هر کسی که بتواند هواپیما وارد کشور کند، می‌تواند ایرلاین تاسیس کند اما حالا که این کاغذ را حذف کرده‌ایم دنبال مجوز نیست.
البته او تاکید کرده بود که همچنان تقاضا برای تاسیس شرکت هواپیمایی زیاد است، اما درخواستی که همراه با واردات هواپیما بوده باشد، نداریم.
در حالی محمدی بخش عنوان کرده است که در 18 ماه گذشته ایرلاینی موفق به اخذ مجوز تاسیس نشده است که در شهریورماه سال گذشته، مهران فاطمی، استاندار یزد، در نشست خبری اعلام کرد که شرکت هواپیمایی یزد با حجم سرمایه گذاری 900 میلیارد تومان تحت عنوان«یزد ایر ایران» ثبت و دو هواپیمای 310 شرکت هواپیمایی آسمان جزو سرمایه این شرکت قرار گرفته است.
اما در این میان مشخص نیست که راه اندازی یک ایرلاین با چه تعداد هواپیما امکان پذیر است و آیا محدودیتی در خصوص نوع هواپیما و سال ساخت آن وجود دارد یا خیر! یا اینکه عدم محدودیت در نوع و سال ساخت هواپیما منجر به زمینگیری هر چه بیشتر هواپیما در آینده نزدیک نخواهد شد؟
آنطور که مسئولان سازمان هواپیمایی کشوری عنوان می‌کنند، لازمه صدور مجوز تاسیس شرکت هواپیمایی خرید سه فروند هواپیمای ملکی است؛ حال حتی اگر هواپیماهای فوق در چرخه تعمیر و نگهداری باشند نیز مشکلی برای صدور مجوز وجود ندارد.
به دنبال خرید هواپیما هستیمبه تازگی علی زارعی، مدیرعامل سازمان منطقه آزاد اروند خبر داده است که یک ایرلاین در آبادان تاسیس خواهد شد. آنطور که وی تشریح کرده است، بخش خصوصی در استان خوزستان به دنبال راه اندازی یک ایرلاین با در فرودگاه آبادان است.
زارعی در این باره به خبرگزاری بازار گفته است: چند سرمایه گذار حوزه ایرلاین با حضور در آبادان با توانمندی در مدهای مختلف هواپیمایی کوچک و پهن پیکر در حال رایزنی هستند.
وی افزود: تامین هواپیما برای آنها دارای اولویت است زیرا باید سه فروند هواپیما خریداری کنند تا مجوزهای پروازی صادر شود. دو سرمایه‌گذار ایرلاین که به ما مراجعه کردند را به سازمان هواپیمایی کشوری معرفی کردیم و در حال پیگیری هستند.
بررسی ها نشان می دهد که یکی از این سرمایه گذاران یک فروند هواپیما خریداری و ظرف دو ماه آینده آن را در فرودگاه بی المللی آبادان مستقر می کند.
انتهای پیام/
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانیدمنبع: تین نیوز
کلیدواژه: یارانه سوخت سازمان هواپیمایی کشوری مد سازمان هواپیمایی کشوری شرکت های هواپیمایی تاسیس ایرلاین جدید شرکت هواپیمایی تاسیس ایرلاین ایرلاین جدید مجوز تاسیس ایرلاین ها یک ایرلاین بخش خصوصی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۸۶۴۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای یک مناسبت جدید و مهم در تقویم عربستان
سلطان العمر پژوهشگر مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه هاروارد در نشریه «نیو لاینز» نوشت: ۲۲ فوریه مصادف بود با پنجمین سالگرد یک مناسبت جدید در عربستان سعودی تحت عنوان روز تاسیس که طی سال‌های اخیر در تقویم این کشور گنجانده شده است. این مناسبت که بر اساس حکم پادشاه عربستان در سال ۲۰۱۹ ایجاد شد، گرامیداشت «آغاز سلطنت امام محمد بن سعود و تاسیس اولین دولت سعودی» در سال ۱۷۲۷ است.
به گزارش انتخاب، بر خلاف روز ملی عربستان، که در آن ایده سیاسی اتحاد و تشکیل دولت معاصر عربستان در سال ۱۹۳۲ جشن گرفته می‌شود، روز تاسیس ۲ کارکرد اصلی دارد: گرامیداشت یک افسانه سیاسی و پاک کردن یک افسانه دیگر. این روز بزرگداشت این روایت تاریخی است که دولت معاصر سعودی سومین دولت در طی ۳ قرن متوالی در شبه جزیره عربستان است. این مناسبت همچنین این روایت سیاسی را که اولین دولت سعودی پس از انعقاد پیمانی بین محمدبن عبدالوهاب، موسس جنبش وهابی و محمد بن سعود در ۱۷۴۴ تشکیل شد رد می‌کند. با انتخاب سال ۱۷۲۷ به عنوان سال آغازین اولین دولت سعودی به جای سال ۱۷۴۴، روز تاسیس به دنبال جایگزین ساختن وهابیت در روایت سیاسی سعودی است.
برای بسیاری از متخصصان و تحلیلگران عربستان، زدودن روایت وهابی یک اقدام عمیق و رادیکال تلقی می‌شود. نگاه پذیرفته شده قبلی این بود که از ۱۷۴۴، دولت سعودی همواره به عنوان تنها محافظ و گسترش دهنده وهابیت برای خود مشروعیت قائل بوده و اینکه اقتدار سیاسی در عربستان سعودی بین خانواده سلطنتی آل سعودی و نخبگان مذهبی وهابی تقسیم شده است. بر اساس این نگاه، با کنار گذاشتن وهابیت، دولت سعودی یک منبع اصلی مشروعیت را از دست می‌دهد و به شرکت تاریخی خود با نظام مذهبی پایان می‌دهد.
اما نگاهی دقیق‌تر به نحوه تاسیس دولت معاصر سعودی نشان می‌دهد که این داستان که دولت سعودی با اتکا به وهابیت به خود مشروعیت بخشیده، گزاره‌ای نادرست است. پادشاهی سعودی نه از طریق وهابیت بلکه با تکیه بر یک سنت هنجاری ترکیبی که شامل دو عنصر عربیت و سلفی گری بود مشروعیت یافته است.
اولین گام در فهم نحوه مشروعیت یافتن دولت معاصر سعودی در طی دوره تشکیل این است که به این نکته واقف باشیم که نخبگان حاکم آن دولت در آن دوران مردانی از آخرین نسل عرب‌های عثمانی بوده اند. این نسل به گفته ویلیام کلیولند، بین سال‌های ۱۸۷۰ تا ۱۸۹۰ متولد شده بود و اعضای آن در دوران اواخر امپراطوری عثمانی آموزش دیده و صاحب مشاغل گوناگون شده و برای آینده برنامه ریزی کرده بودند.
با پایان جنگ جهانی اول، امپراطوری عثمانی از هم پاشید و بسیاری از اعضای این نسل نقشی محوری در تاسیس خاورمیانه پساعثمانی ایفا کردند. در مورد عربستان، این نسل نه تنها شامل بسیاری از مشاوران، بروکرات‌ها و روشنفکران مصری، سوری و سایر ملل عرب بود که در تاسیس دولت سعودی ایفای نقش کردند، بلکه خود موسس رژیم یعنی عبدالعزیز آل سعود نیز از این نسل بود. عبدالعزیز در اولین مصاحبه خود با روزنامه الدستور چاپ بصره در سال ۱۹۱۳، خود را یک "عرب عثمانی" توصیف می‌کند که خود را متعهد به انجام هر کاری برای «صیانت از وطن عثمانی در شبه جزیره عربستان» می‌داند. وی این مصاحبه را برای توجیه بیرون راندن پادگان‌های عثمانی از دو واحه استراتژیک در شرق عربستان یعنی الاحصی و القطیف و متقاعد کردن نخبگان حاکم عثمانی در بغداد و استانبول به اینکه اقدامات وی نباید به عنوان اقداماتی جدایی طلبانه قلمداد شود، انجام داد.
این تلقی از عبدالعزیز به عنوان عضوی از آخرین نسل عرب‌های عثمانی به نحو قابل توجهی با نگاه‌های آلترناتیو دیگر که در سال‌های اخیر مورد استناد قرار گرفته و وی را رهبری وهابی یا یک عنصر امپراطوری بریتانیا توصیف می‌کند متفاوت است. آلترناتیو اول (رهبر وهابی) وی را از نسل و زمان خود جدا می‌سازد و عبدالعزیز را به یک گذشته افسانه‌ای وهابی پیوند می‌زند که اغلب بدون در نظر گرفتن بستر زمانی خود مورد تفسیر و استناد قرار گرفته است. آلترناتیو دوم (عامل بریتانیا) عاملیت شخص عبدالعزیز را رد می‌کند و سه دهه پویایی سیاسی و رویداد‌های تاریخی در شبه جزیره عربستان را که با ایجاد حکومت معاصر سعودی به اوج خود رسید، به یک طرح انگلیسی صرف تقلیل می‌دهد.
در اوایل قرن بیستم میلادی، واژه "سلفی گری" همچون امروز معادل واژه وهابی گری نبود. در آن دوران، این کلمه به یک جنبش اصلاحگری اسلامی اشاره داشت که به گفته هنری لائوزیر، «به دنبال آشتی دادن اسلام با ایده آل‌های اجتماعی، سیاسی و روشنفکری عصر روشنگری بود.» این جنبش در اواخر قرن نوزدهم ظهور و بروز یافت و روشنفکران اصلی آن افرادی، چون جمال الدین افغانی، محمد عبدو و رشید رضا بودند. این جنبش انتقاداتی را بر آن دسته از رفتار‌ها و اعتقادات مسلمانان که تناسبی با جهان مدرن نداشتند، مطرح می‌کرد.
بعد از جنگ جهانی اول، بسیاری از اعضای جنبش سلفی گری شروع به حمایت از پروژه سعودی کردند، زیرا آن را تنها امید باقی مانده برای یک ایجاد یک دولت مستقل عربی پس از تحمیل نظام قیمومیت بر بسیاری از سرزمین‌های عرب پسا عثمانی می‌دانستند. به عنوان مثال، رشید رضا، اصلاحگرای شناخته شده اسلامی، مجله خود المنار را که در جهان اسلام به شدت صاحب نفوذ بود، به جبهه‌ای برای ترویج و مشروعیت بخشی به دولت جدید سعودی بر اساس اصول سلفی گری تبدیل کرد.
سایر سلفی‌ها نیز تصمیم به مهاجرت برای ساخت دولت جدید سعودی گرفتند. یکی از آنها محمد بهجت البیتر، اصلاح طلب سوری بود که نقش برجسته‌ای در امر آموزش در عربستان سعودی ایفا کرد. آنگونه که دیوید کومینز، مورخ غربی می‌نویسد، سلفی‌ها همچنین نقش مهمی در تفسیر ایدئولوژی وهابی به عنوان بخشی از سلفی گری و جنبش ناسیونالیستی متعهد به پیشرفت در شبه جزیره عربستان ایفا کردند.
آنچه از همه این روایت‌های تاریخی برداشت می‌شود این است که دولت سعودی به عنوان دولتی وهابی که ادامه و دنباله قرارداد خیالی بین خاندان آل سعود و یک خانواده مذهبی باشد، تاسیس نشد. این رژیم به عنوان یک پادشاهی عرب با تاکید جدی بر سلفیت مدرن تاسیس شد. فهم این مسئله از اهمیت روز تاسیس و گسست آن با روایت سیاسی وهابی نمی‌کاهد، اما توجه ما را به دو نکته جلب می‌کند: اول اینکه روایت وهابی از از ساخت قدرت توسط موسس عربستان سعودی معاصر مورد استناد قرار نگرفته است. دوم اینکه استفاده از روایت وهابی به عنوان ابزار مشروعیت بخشی یک پدیده جدید است که با به قدرت رسیدن ملک فیصل رواج یافت. تاسیس دولت سعودی نتیجه مستقیم تلاقی نیروهای تاریخی بود که رویکرد سعودی به سیاست و دولت سازی را تغییر داد.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟